Αυτοάνοσα, κρίσεις πανικού, μυοσκελετικοί πόνοι.
Πληθώρα ερευνών από τις επιστήμες της ψυχολογίας και της νευροψυχολογίας μας φανερώνουν τη δύναμη που έχουν οι σκέψεις και τα συναισθήματα μας πάνω στο σώμα μας. Η ασθένεια μας δίνει ένα μήνυμα για πιθανόν εσωτερικές συγκρούσεις που βιώθηκαν και δεν λύθηκαν, για συναισθήματα που δεν εκφράστηκαν, για σκέψεις που χρωματίστηκαν αρνητικά, για πλευρές εσωτερικές που δεν αναγνωρίστηκαν και για κομμάτια του εαυτού μας που δε συνδέθηκαν, δε φωτίστηκαν, δεν κατανοήθηκαν, ή απλά αποσιωπήθηκαν.
Αποδίδοντας νόημα στην ασθένεια μας ως αγγελιοφόρο με σημαντικά για μας μηνύματα, έχουμε την ευκαιρία να δούμε ποιες αλλαγές χρειάζεται να γίνουν στα πιστεύω μας, τη σκέψη μας, στην μέχρι τώρα πορεία της ζωής μας, καθώς και στα φυσικά ή ψυχικά μας όρια που πιθανόν ξεπεράσαμε.
Δίνοντας λόγο στην ασθένεια ανοίγουμε το δρόμο προς την ίαση ή προς τη βελτίωση της ποιότητας της ζωής μας. Αρχίζοντας να διαβάζουμε το σώμα μας, αυτό από μόνο του σηματοδοτεί την αυτοπαρατήρηση, την σημασία δηλαδή που ξεκινάμε να δίνουμε στον εαυτό μας, διαδικασία που μας βοηθά να αγαπήσουμε τον εαυτό μας.
Η ίαση μπορεί να επανέλθει και στο σώμα μας, όταν αποφασίσουμε να βουτήξουμε σε εκείνα τα κομμάτια του εαυτού μας, που είναι ασθενή, αδύναμα και τελικά αρρωσταίνουν. Ο Ιπποκράτης έλεγε «αν κάποιος επιθυμεί καλή υγεία, το πρώτο πράγμα που θα πρέπει να ρωτήσει τον εαυτό του, είναι αν νιώθει έτοιμος να απαλλαγεί από τις αίτιες της ασθένειας του. Μόνο τότε είναι δυνατόν να βοηθηθεί».
Συνεπώς, πολλές ασθένειες έχουν την έναρξη τους στα ψυχοσωματικά συμπτώματα. Αποτελεί πρόληψη πολλών ασθενειών, όταν είμαστε ικανοί να δώσουμε βάση στα πρώτα συμπτώματα, όπως είναι η κρίση πανικού, τα αυτοάνοσα νοσήματα κ.α.. Ας μην τα παραβλέπουμε λοιπόν, και ας δώσουμε σε αυτά τα σημάδια του σώματος και της ψυχής την ανάλογη βαρύτητα. Γιατί μόνο με αυτό τον τρόπο και μόνο εμείς οι ίδιοι μπορούμε να αγαπήσουμε και να βοηθήσουμε και τη ψυχή μας και το σώμα μας. Ας μην τα παραβλέπουμε.