Μια μέρα έμεινε για να ”βγουν” στους δρόμους όλοι οι ερωτευμένοι του κόσμου και να γιορτάσουν μαζί με το ταίρι τους τον έρωτα τους.
Πολλοί είναι αυτοί που ανυπομονούν να έρθει ο Άγιος Βαλεντίνος (14 Φλεβάρη) για να αγοράσουν δώρα, να σχεδιάσουν μια ρομαντική βραδιά με τ ταίρι τους ή ακόμα και για να δεχτούν δώρα αγάπης αλλά υπάρχουν και αυτοί που σιχαίνονται την εν λόγω γιορτή και το μόνο που θέλουν είναι να εξαφανιστούν οι καρδούλες και τα αρκουδάκια από προσώπου γης.
Εμείς εδώ στο Very Sorry μοιραστήκαμε κάποιες ιστορίες που μας έχουν τύχει στο παρελθόν και αφορούν την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου και αφού γελάσαμε μεταξύ μας, είπαμε να τις μοιραστούμε και με εσάς!
Αρχίζουμε να σας τις παραθέτουμε:
Και νεκρούς -δεν- ανέστησε
Του Κωνσταντίνου Μπουγά, Αρχισυντάκτης VerySorry.gr
Ημέρα των ερωτευμένων. Υπάρχει χειρότερη μέρα για να ξεκινήσεις σε ένα μικρό laptop να δεις το «Walking Dead»; Την γνωστή τηλεοπτική αμερικανιά με τα ζόμπι και τους «ζωντανούς» που προσπαθούν να επιζήσουν.
Είμαι μια ανάσα δίπλα από το αντικείμενο του πόθου μου, στο μικρό σαλονάκι, στο μικρό PC κάπου στο Παγκράτι. Και την ώρα που πλησιάζουν τα σώματα πετιέται το ζόμπι της γνωστή σειράς κι εσύ έχεις την επιθυμητή αγκαλιά, αλλά κατά τ’ άλλα καταλαβαίνεις ότι θα μείνεις με την μπουκιά στο στόμα.
Άλλον Βαλεντίνο είχα εγώ στο (πονηρό; Βρώμικο; Διάλεξε χαρακτηρισμό και πάρε…), άλλος τελικά μας προέκυψε. Πιο… θανατηφόρος! Το «και νεκρούς ανασταίνει» δεν επαληθεύτηκε (δυστυχώς) για μένα εκείνο το βράδυ. Ούτε μετά…
«Το μυστικό του Αγίου Βαλεντίνου»
Της Αλεξάνδρας Κατσαμπίρη, Αρχισυντάκτρια VerySorry.gr
Εντάξει, δεν είμαι φαν της συγκεκριμένης γιορτής καθώς είναι εμπορικού χαρακτήρα και δεν έχω κάποιο ανθοπωλείο για να ξεπουλήσω, οπότε δεν με νοιάζει. Αλλά στη ζωή μου έχει τύχει να βρεθούν άνθρωποι που θέλησαν να τη γιορτάσουν και με πήρε η μπάλα.
Έτσι λοιπόν ήρθε και η δική μου στιγμή να αναπολήσω το παρελθόν και να θυμηθώ κάποιο από τα πολλά περιστατικά που μου έχουν συμβεί. Σαν παιδί και εγώ αποφάσισα να κάνω τη χάρη στον εαυτό μου και να ξεκουραστώ ένα βράδυ, χουχουλιάζοντας στο υπέρδιπλο κρεββατάκι μου και αποφασισμένη να δω ένα θρίλερ χτυπάει ξαφνικά το κινητό μου.
Δεν δίνω σημασία διότι είμαι και μια ντίβα όταν βρίσκομαι στο κρεββάτι μου και συνεχίζω την ταινία. Χτυπάει μήνυμα και αρχίζω να ουρλιάζω μέσα μου λέγοντας :«Δεν θα με αφήσει κανείς να ηρεμήσω σήμερα». Κάνω την κίνηση να διαβάσω το μήνυμα, το οποίο έγραφε: « Το πήρα απόφαση, με εσένα θέλω να περάσω την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου. Να είσαι έτοιμη αύριο στις 9 για να περάσεις μια αξέχαστη νύχτα, με όλα τα παρελκόμενα». Με το που συνειδητοποιώ τι είδους μήνυμα έχει σταλεί στο κινητό μου, βάζω τα γέλια και αρχίζω και σκέφτομαι ποιος μπορεί να είναι , διότι δεν γνώριζα τον αριθμό.
Anyway, δεν μπαίνω καν στον κόπο να απαντήσω, βλέπω την ταινία (μούφα παρεπιπτόντως) και κοιμάμαι! Ξυπνάω το πρωί και βλέπω πάλι μήνυμα: «Να μου είσαι έτοιμη για όλα». Πάλι γέλια και κακό ακόμα δεν πρόλαβα να πιω τον καφέ μου! Κάνω ένα τσιγάρο, πίνω δυο τζούρες καφέ και αποφασίζω να στείλω: «Δεν σε ξέρ και δυστυχώς δεν θα σου κάνω αυτή την τιμή να βγω μαζί σου. Τα φιλιά μου. Μια celebrity». Κατευθείαν παίρνω απάντηση: «Με ξέρεις και θα με μάθεις ακόμα καλύτερα! Μην φοβάσαι!». Αρχίζω και σκέφτομαι και αναρωτιέμαι! Λέω από μέσα μου «Αλεξάνδρα, δεν έχεις να χάσεις τίποτα! Το πολύ πολύ να βρεθείς σφαγμένη σε ένα χαντάκι!».
Πήγα για ψώνια, βρέθηκα με φίλους και γύρισα σπίτι όπου και ετοιμάστηκα. Εντάξει, είχα μπει στο mood! Όλα στο κόκκινο! Ευτυχώς που είναι και από τα αγαπημένα μου χρώματα! Με παίρνει τηλέφωνο! Το σηκώνω και μου λέει: «Είμαι από κάτω. Θα κατέβεις;».Απαντάω πως θα κατέβω και αναρωτιέμαι τι μου θυμίζει η φωνή και κάνω ένα flashback στο υποσυνείδητο μου μπας και θυμηθώ ποιος είναι αλλά μάταια! Κατεβαίνω τις σκάλες με τεράστια προσοχή, διότι τα 12ποντα δεν έχουν σχεδιαστεί για να κατεβαίνουμε τις σκάλες με άνεση τις σκάλες και βγαίνω έξω όπου βλέπω μια ανθοδέσμη και ένα πρόσωπο να κρύβεται! Τον πρόδωσε το ύψος του! Βγάζει τα λουλούδια από μπροστά του μου χαμογελάει και του λέω:« Α!Εσύ είσαι;Αχαχαχαχαχαχααχα!». Απογοητεύτηκε φουλ! Μου λέει: « Ήθελες άλλον»! Και του λέω θα το συζητήσουμε εδώ; Άντε πάμε!. Με τα πολλά βγήκαμε, φάγαμε, ήπιαμε και όλα καλά!
Γυρνώντας σπίτι (του) η συζήτηση ήταν πολύ συγκεκριμένη! Όλα καλά! Ο Άγιος Βαλεντίνος «έκλεισε» ωραία αλλά εγώ το έβαλα στα πόδια την επόμενη ημέρα γιατί…..Γιατί μπορώ! Γιατί ο άχρηστος δεν μπορούσε να το κάνει νωρίτερα για να μου αποδείξει κάτι και περίμενε να στήσει ολόκληρο show! Ε, όχι αρνούμαι να δεχτώ πως κάποιος πρέπει να περιμένει αυτή τη μέρα για να δείξει πως θέλει έναν άνθρωπο και να του κάνει εκπλήξεις! Ξεκολλήστε επιτέλους, darlings!
Υ.Γ: Η ταυτότητα του ”κυρίου” δεν αποκαλύπτεται γιατί…..είναι λίγο γνωστός! Τα φιλιά μου!!
14 Φεβρουαρίου… Αυτό που θα μου μείνει αξέχαστο είναι η κίνηση που μου έκανε ο φίλος μου.
Της Ελεάνας Ζαμπάρα, Συντάκτρια VerySorry.gr
Και οι δύο μας δεν πιστεύουμε σε αυτή τη μέρα και τη θεωρούμε πιο πολύ εμπορική γιορτή, ωστόσο όταν πήγα σπίτι του με περίμενε ένα πολύ όμορφο δείπνο και ένα πολύ γλυκό δώρο! Ένα κόσμημα για το λαιμό και ένα πολύ γλυκό αρκουδάκι το οποίο δε το αποχωρίζομαι ποτέ!!! Μια τόσο απλή κίνηση! Ένα γλυκό αρκουδάκι και δύο λέξεις που θα τις κρατάω για πάντα γιατί ακούστηκαν από τον άνθρωπο μου. Κάτι τόσο απλό αλλά συνάμα τόσο όμορφο!
Μέρα του Αγίου Βαλεντίνου ή αλλιώς των ερωτευμένων…….. Ναι!
Της Ελευθερίας Σπυράκη, Συντάκτρια VerySorry.gr
Μιας λοιπόν και μου ζητήθηκε να αναφερθώ σε μια “Happy Valentine’s experience”, θα σας εκμυστηρευτώ μια ιστορία.
Βράδυ Τετάρτης και εγώ όπως πάντα single (μεταξύ μας το καλύτερο μου). Και ενώ έπηζα στην τηλεόραση και το internet, έχοντας την απορία «Υπάρχει τελικά έρωτας», ξαφνικά μπαίνει στο δωμάτιο ο αδερφός μου , ξεκατινιαζόμαστε και φεύγει…. (Τι νομίζατε,ότι θα άνοιγε πόρτα και θα έμπαινε ο έρωτας της ζωής μου);
Mετά από αυτό, αποφασίζω να κοιμηθώ, αφού μέχρι τις 00:30 δεν είχα βρει κάτι πιο εποικοδομητικό να κάνω, και κάπου εκεί ξεκίνησαν όλα. Αφού πέρασαν δέκα λεπτά από την ώρα που βρισκόμουν στην αγκαλιά του Μορφέα , (τρόπος του λέγειν) , ακούω το κουδούνι να χτυπά και δεν ήταν άλλη από την κολλητή μου. Κάπου εκεί ήταν που άρχισα να ιδρώνω, αφού για να ήρθε αυτή στο σπίτι κάτι είχε παιχτεί.
«Σήκω, ντύσου, στολίσου και φύγαμε», μου είπε, και εγώ άλλο που δεν ήθελα. Σε 10 λεπτά ήμουν ήδη έτοιμη. Βγήκαμε λοιπόν, και κάναμε την γνωστή σε όλους μπαρότσαρκα, μετά από πολλά σφηνάκια, ποτά, χορό σαν τα «κατσίκια» και πολύ καμάκι, η ώρα είχε φτάσει 7:00 και εμείς ήμασταν ακόμη στο δρόμο.
Τελικά, κάποια στιγμή βρισκόμαστε στους γνωστούς «Κοτοπουλάδες», όπου φάγαμε σαν τα βοδάκια. Και κάπου εκεί η «Βαλεντινιακή τσάρκα» μας, έφτασε στο τέλος της, ή μάλλον στο τέλος της, αφού για επιδόρπιο έφαγα στην μάπα την περιβόητη γκρίνια της κλασσικής Ελληνίδας μάνας για την ώρα της άφιξης στο σπίτι.
Δεν ξέρω τι έχετε να πείτε εσείς, εγώ πάντως βγήκα, πήρα τον αέρα μου, και εσείς καθίσατε στο σπίτι «τιτιβίζοντας» και καλά από έρωτα. Τώρα το ποιος πέρασε καλύτερα, το αφήνω στην δική σας κρίση.
«Happy anti-valentine’s day!»
Του Αναστάση Δαφνή, Συντάκτης VerySorry.gr
Για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, εγώ ξενερώνω με την ημέρα αυτή. Δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να γιορτάζω μόνο μια μέρα και όχι κάθε μέρα τον έρωτα μου. Επειδή, συνήθως η μέρα αυτή με βρίσκει ελεύθερο θα θυμηθώ την μια φόρα που ήμουν «δέσμιος». Δεν θα ξεφύγω από τα τετριμμένα αρκουδάκια, σοκολάτες, λουλούδια και ένα ονειρικό δείπνο. Το highlight όμως εκείνης της ημέρας ήταν ο τσακωμός που ήρθε στο τέλος διότι δεν είχα πάρει το σωστό νούμερο… σε παπούτσι. Μότο ημέρας: να ερωτευτείς είναι τρομερά απλό. Το να ξε-ερωτευτείς είναι απλώς τρομερό.
Πώς να χάσετε 2 άντρες του Αγίου Βαλεντίνου
Της Γιώτας Πανοπούλου, Συντάκτρια VerySorry.gr
Αν έχετε μια καινούργια σχέση και ένα φλερτ, του Αγίου Βαλεντίνου είναι η κατάλληλη μέρα να μείνετε μόνη σας! Μια τέτοια γυναίκα θα μπορούσα να είμαι και εγώ. Μοιραία δεν μπορώ να πω αλλά την «χαριτωμενιά» την πληρώνεις.
Έχοντας παρέα χορευτών salsa, που με χάνεις που με βρίσκεις με τραβάνε στα latin clubs να κάνω πως χορεύω. Ειδικά στα πάρτι της σχολής που μάθαιναν τις φιγούρες του περιβόητου χορού ήμουν πρώτη μούρη. Και εκεί που κάθομαι στο ψηλό μου το σκαμνάκι, ήρθε να με ξεκολλήσει από την θέση μου ένα παιδί να με «μάθει» τα βήματα. Συστηθήκαμε, κάναμε και δυο στροφές και εκεί που αισθάνθηκα γελοία να προσπαθώ να σταθώ στο ύψος του χορού είπα να σταματήσουμε την προσπάθεια. Χαριτωμένος ο Νίκος δεν μπορώ να πω αλλά δεν είδα να υπάρχει χημεία. Μιλήσαμε αρκετά, με φλέρταρε με ωραίο τρόπο και έψαχνε ελπίδες στο πρόσωπο μου αλλά δεν φαινόταν να μπορούσε να γίνει κάτι μεταξύ μας.
Κράτησα τα στοιχεία του και όπως έμαθα από την Ξένια, την πιο κοντινή μου από αυτή την παρέα, ήταν και εκείνος μαθητής της ίδιας σχολής χορού. Τον έβλεπα συχνά πυκνά από κείνη την βραδιά καθώς όλο και βρισκόμασταν στους ίδιους χώρους. Κρατούσα ευγενική στάση αν και καταλάβαινα πως κάποια στιγμή θα έπρεπε να σταματήσω να ασχολούμαι για να μην σπαταλάω χρόνο και από τον δικό του αλλά και από τον δικό μου. Άλλωστε ή αναζήτηση όταν είσαι single είναι δύσκολη υπόθεση. Και έτσι έκανα.
Και εκεί που έχω αρχίσει να απογοητεύομαι για το target group που τελικά έδειχναν ενδιαφέρον σε μενα, γνωρίζω το φοβερό παλικάρι που θα θελα πολύ να μπει στη ζωή μου. Αυτό που λένε πως πίσω δεν κοιτάς παρά μόνο για να παρκάρεις ισχύει. Αλλά και ο έρωτας από όπισθεν σου έρχεται! Μια απρόσεχτη όπισθεν λοιπόν του Γιάννη σε ένα ξεπαρκάρισμα ένα βραδάκι τέλη Ιανουαρίου και η κάρτα του βρέθηκε στην όπισθεν τσεπούλα μου. Κάναμε και δήλωση για την ασφαλιστική αν και ζημιά δεν υπήρχε.
Με πήρε αρκετές φορές τηλέφωνο περί του τρακαρίσματος και άλλες τόσες με διάφορες αφορμές που αληθινά χαιρόμουν που τις έβρισκε. Μετά από κάποιο καιρό βγήκαμε, κολλήσαμε και ξεκινήσαμε μια ωραία ρομαντική ιστορία. Περίμενα πως και πως να έρθει η ρομαντική μέρα του Αγ. Βαλεντίνου για να «δέσει καλά το γλυκό». Πήγαμε για χορό ως πλέον γνωστή μου αγαπημένη συνήθεια αλλά έλα που είχαμε τυχαίες συναντήσεις με τον Νίκο.
Κοιταχτήκαμε ενώ εγώ χόρευα ήδη με τον Γιάννη. Εγώ κοκκίνισα και εκείνος πήρε θιγμένο ύφος σαν να τον απατούσα. Πήγα να του μιλήσω γιατί φοβόμουν τις αντιδράσεις του. Λέγοντας στο Γιάννη πως είδα έναν γνωστό και τον πλησίασα. Μου έκανε πολλά παράπονα και μου ζήτησε να χορέψουμε όπως τότε που γνωριστήκαμε. Αρνήθηκα και πήγα πίσω στο Γιάννη.
Τότε έγινε κάτι που δεν περίμενα. Μας πλησίασε ο Νίκος και ξαναζήτησε το ίδιο πράγμα χωρίς να υπολογίσει τίποτα. Αφού κατάφερε να εκνευρίσει το Γιάννη, μέσα σε μια στιγμή τους έχασα και τους δυο. Ο Γιάννης έφυγε και από ότι φαίνεται ο Νίκος πήρε το αίμα του πίσω.
Ημέρα εκπλήξεων!!
Της Ράνιας Αφίφι, Συντάκτρια VerySorry.gr
Η ημέρα έκπληξη για μένα και η πρώτη φορά στη ζωή μου που η ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου σήμαινε κάτι και για μένα. Τελειώνοντας το σχολείο τρέξιμο με την κολλητή μου να προλάβουμε να τσιμπήσουμε κάτι και κατευθείαν φροντιστήριο. Να σημειώσω εδώ ότι μέχρι εκείνη την ώρα δεν είχα λάβει ούτε ένα sms από το άτομο που με ενδιέφερε και είχα ήδη βγάλει τα συμπεράσματα μου!
Χαιρετιόμαστε και η κάθε μια τράβηξε το δρόμο της για το φροντιστήριο! Πφφ… Πρώτο δίωρο «οργάνωση και διοίκηση επιχειρήσεων» και δεύτερο δίωρο «Μαθηματικά» λογάριθμοι και τα λοιπά ξαφνικά ένας τυπάς με μία ανθοδέσμη μπαίνει στο φροντιστήριο και κατευθύνεται προς τη γραμμάτια! Αρχίσαμε να σχολιάζουμε όλοι τους καθηγητές και ψάχναμε για ποιόν να είναι μέχρι που τον είδαμε να μπαίνει μέσα στην αίθουσά μας! Κόκκαλο όλοι! Κοιτάζει τον καθηγητή και λέει: Συγνώμη θα μπορούσα να απασχολήσω τη μαθήτρια σας;» και χωρίς να περιμένει απάντηση απευθύνθηκε σε εμένα « αυτά είναι για σένα, μια υπογραφή!» και φεύγει.
Άρχισε όλο το φροντιστήριο όχι μόνο το τμήμα μου να με δουλεύει. Τα λουλούδια δεν είχαν όνομα οπότε δεν ήξερα αν έπρεπε να χαρώ ή όχι. Μέχρι το βράδυ γύρω στις 11 που έλαβα το sms που περίμενα! «Να ξέρεις πάντα σε σκέφτομαι Βαλεντίνα μου».