Όσο διαρκεί η συζήτηση περί της Συνόδου Κορυφής και όσο ο Αλέξης προσπαθεί να γλιτώσει το Grexit, η Παριζιάνα είναι εδώ για να σας δροσίσει τον εγκέφαλο από τον καταιγισμό ειδήσεων για τα δημοσιονομικά.
Επιτρέψτε μου μονάχα ένα σχόλιο που αφορά στην παραίτηση του Γιάνη Βαρουφάκη. Το μόνο πράγμα που με ενόχλησε (;) ποτέ σε αυτόν τον χριστιανό είναι η αφαίρεση του ενός «ν» από το όνομά του-τίποτε άλλο. Υπήρξε ένα τίμιο «κωλόπαιδο» που ξεσήκωσε την Ευρώπη και την Ελλάδα με μπέσα και στιλ που σπάνια διακρίνει τους πολιτικούς. Δεν κατάλαβα στιγμή τι είναι αυτό που σας τη σπάει τόσο πολύ σε αυτόν, ή μάλλον σας την έσπαγε, γιατί, να, το παιδί υπέβαλε παραίτηση! Να δω τώρα τι θα κάνετε με τον διάδοχό του, Ευκλείδη Τσακαλώτο, που έχει και τέτοιο όνομα… αξιομνημόνευτο! Προβλέπω τα ίδια και χειρότερα.
Είπαμε, όμως, μόνο δροσερά νέα για σήμερα, την εβδόμη του Ιούλη, τη δεύτερη μέρα μετά το βροντερό “ΟΧΙ” λαού και Κολωνακίου. Ουδέν κακόν αμιγές κακού! Εν προκειμένω, το κακό ήταν το κλείσιμο των τραπεζών και οι αποκαρδιωτικές ουρές των ATM. Και το καλό; Σύμφωνα με το πρωτοσέλιδο της Espresso, γυναίκα έβρισκε αφορμή την ουρά του ATM για να συναντά τον παράνομο εραστή της! Εύγε, πολυμήχανοι Έλληνες που κατεβάζετε ιδέες για όλα τα άλλα πλην του πώς θα σώσουμε την οικονομία της χώρας…
Εγώ, που λέτε, από μέρες βομβαρδίζομαι στο Facebook με μηνύματα των φίλων που γνώρισα στο Erasmus μου. Σουηδέζες, Γερμανίδες, Ιταλοί και Τσέχοι αγωνιούν, λέει, για εμάς! Ένα θα σας πω: είχα δυο προτάσεις για φιλοξενία… μακράς διαρκείας σε περίπτωση που μαζέψω τα μπογαλάκια μου από δω και την κάνω. Μα είναι δυνατόν, χρυσές μου; Αν συμβεί κάτι τέτοιο, πολύ απλά, επιστρέφω Παρίσι!
Μεταξύ μας, δεν είναι μόνο η οικονομική κατάσταση της χώρας που σηκώνει αναχώρηση. Είναι και η τηλεόραση, βρε παιδιά, αυτός ο τετράγωνος ναός των φλύαρων μετριοτήτων… Κάθομαι η καψερή να δω ένα ρημαδοβράδυ τη Νανά στα Κόκκινα -ασχολίαστο- να συνομιλεί με τον συμπαθέστατό μου Πατρινό σχεδιαστή Νίκο Αποστολόπουλο. Περίμενα να ακούσω πράγματα έξυπνα, ερωτήσεις με νόημα, συζήτηση ουσίας. Αλλά πού! Η Παλαιτσάκη το έπαιζε μια θυμωμένη μια ακομπλεξάριστη, δημιουργώντας ένας mix grill κουραστικό. Όσο για την παρεξήγηση που δημιουργήθηκε με το ότι ο Αποστολόπουλος την αποκάλεσε μικροαστή, με συγχωρείτε που θα το πω και βάλτε μου πιπέρι στο στόμα. Τι είστε, κυρία Νανά μου; Χίπισσα, προλετάριος ή δούκισσα; Μικροαστή είστε όπως όλοι μας! Τώρα, βέβαια, όποιος έχει και τη μύγα…
Για να μην είμαι και άδικη, όμως, θα ήθελα να αποδώσω ένα παριζιάνικο εύσημο στην καλογυρισμένη και μερακλίδικη εκπομπή “World Party” με τον Σάκη και τον Γιώργο. Είδα ότι πήγανε Μογγολία τα παιδιά… Τυχαίο; Από τους «μογγόλους» στους Μογγόλους, εν είδει μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα!
Κι επειδή ξέρω τι κουλτουριάρηδες αναγνώστες έχω, σας φυλάω έκπληξη μεγάλη! Ο Στέλιος Βαμβακάρης, ο γιος του Μάρκου, που είναι άνθρωπος σπάνιος, έγραψε μουσική και στίχους για τον Σωκράτη Μάλαμα. Στο youtube θα βρείτε, αν θέλετε, αρκετά δείγματα αυτής της δουλειάς, η οποία, σας προλαβαίνω, ουδεμία σχέση έχει με ρεμπέτικο σκληροπυρηνικό και βαμβακαρικό.
Μια πιο mainstream καλλιτέχνης, η συμφοιτήτριά μου στη Νομική και λαοφιλέστατη Demy, επιλέγει θεατρικούς δρόμους αυτή την περίοδο και, συγκεκριμένα, την κλασική, πια, παράσταση «Μελωδία της Ευτυχίας». Από τις διαφημίσεις αντηλιακών, προτιμότερο!
Θα συνεχίσουμε να ζούμε κανονικά, φίλτατοι. Τι άλλο μπορούμε να κάνουμε; Ούτε ο Άδωνης Γεωργιάδης άλλαξε πατρίδα, όπως είχε δηλώσει, μετά την εκλογή του Τσίπρα, ούτε ο Μπογδάνος παραιτήθηκε από τον ΣΚΑΪ, παρά τη συντριπτική πλειοψηφία που κέρδισε το “ΟΧΙ”.
Μην τρελαθούμε… Είναι κι ένα ελληνικό καλοκαίρι στη μέση! Με ανοιχτές ή κλειστές τράπεζες, με 60 ευρώ ή 600, η ελπίδα πεθαίνει τελευταία κι ευτυχώς!
Να είστε υγιείς, βρε, ευτυχείς κι ευημερούντες. Η αληθινή ευημερία ανήκει στα μυαλά και τις ψυχές μας.
Η Παριζιάνα