Η Αγγελική Νικολούλη σε συνέντευξη της εξηγεί γιατί βλέπει την εκπομπή της αμέσως μετά το live και ποτέ την επόμενη μέρα, αποκαλύπτει ποιο είναι το «φάρμακο» για να κρατά τις ισορροπίες της.
Πώς διαχειρίζεσαι μετά την εκπομπή όλη αυτή τη φόρτιση του «ζωντανού», με τις τόσες ανατροπές;
Είμαι σε υπερένταση, κουρασμένη… Μετά το τέλος της εκπομπής, πρέπει να ελέγξω τα κείμενα που θα ανεβάσουμε στο Διαδίκτυο και αυτά που θα αποκαλύψουμε στους χρήστες. Όταν φεύγω από το κανάλι για το σπίτι, γύρω στις 4.00, είναι σαν να έχω προσγειωθεί από μια ανώμαλη πτήση με άσχημες καιρικές συνθήκες. Άλλος στη θέση μου πιθανότατα θα ήθελε να χαλαρώσει, να μην ακούει τίποτα. Εγώ γυρνάω σπίτι και μέχρι το πρωί κάθομαι και βλέπω την εκπομπή σαν αυστηρή τηλεθεάτρια, για να εντοπίσω τα τυχόν λάθη, κάτι που μπορεί να μου διέφυγε στη ροή του ζωντανού. Όσες φορές επεχείρησα να δω την εκπομπή την επομένη, ήταν κάτι ξένο. Σε αυτήν την κοπιαστική δουλειά που δίνω και την ψυχή μου, δεν κατάλαβα πως πέρασαν είκοσι χρόνια. Αναρωτιέμαι πολλές φορές «Πώς κατάφερα να κρατήσω την ψυχή μου γερή;» και μάλιστα χωρίς να καταφύγω σε ψυχαναλυτές ή σε ανάλογες βοήθειες. Με χάνω και με βρίσκω άμεσα με δύναμη ψυχής. Αντλώ από εμένα ενέργεια και προχωρώ.
Είσαι αυστηρός κριτής του εαυτού σου;
Πάρα πολύ.
Και τελειομανής, υποθέτω…
Ε, ναι. Όταν κάνεις μια τέτοια υπεύθυνη δουλειά, κινείσαι στην κόψη του ξυραφιού. Δεν είναι εκπομπή ψυχαγωγίας. Εδώ παίζουμε με το αναπάντεχο. Μπαίνεις με εξαφάνιση και βγαίνεις με φόνο. Όλο αυτό είναι επικίνδυνο. Απαιτεί ευθύνη, γι’ αυτό και είμαι τόσο αυστηρή και τελειομανής, για να μην ξεφύγει κάτι.
Εμπειρία ή διαίσθηση;
Και τα δύο. Δεν μπορείς να στηριχθείς όμως μόνο στη διαίσθησή σου και στην εμπειρία σου. Όσο υπάρχουμε, ανακαλύπτουμε, όσο ζούμε μαθαίνουμε. Δεν μπορεί κάποιος να τα γνωρίζει όλα και εκνευρίζομαι πολύ με τους ξερόλες. Αυτό που χρειάζεται είναι σκληρή και μεθοδική δουλειά και η κατάλληλη προσέγγιση σε σημαντικούς μάρτυρες.