Εργασιομανής, λατρεύει το ρίσκο και πάντα έχει μία θετική ματιά για το κάθε τι.
Ο Άγγελος Παπαδημητρίου γεννήθηκε το 1952, στο Κιάτο, με δύο γονείς που είχαν απέραντη αγάπη, καλοσύνη και ευτυχία. Ο ίδιος μεγάλωσε σαν «πρίγκιπας» -όπως έχει αναφέρει- και η διεκδίκηση της ευτυχίας και των δύο, του έδωσε μεγαλύτερη πίστη στη ζωή.
Από τα παιδικά του χρόνια, το τραγούδι και το θέατρο δεν έλειψαν από την ζωή του, καθώς ο ίδιος έβλεπε αρκετές παραστάσεις με την οικογένειά του και στις μουσικές του επιλογές ήταν σίγουρα ο Σαλβατόρε Ανταμό, η Νάνα Μούσχουρη και η Σωτηρία Μπέλλου.
Έκτοτε, ο ίδιος ασχολήθηκε με τα εικαστικά, ξεκινώντας από την Σχολή Βακαλό, ύστερα με την σκηνοθεσία στην Σχολή Κατσέλη, και με το τραγούδι γνωρίζοντας την Μελίνα Τανάγρη.
Στην τηλεόραση έγινε δημοφιλής στον εμβληματικό ρόλο του Ντίμη Τσιμισκή-Χόφμαν στους «Στάβλους της Εριέτας Ζαίμη», τον οποίο είδαμε πρόσφατα και στην «Τούρτα της Μαμάς» της ΕΡΤ.
Πάμε να τον γνωρίσουμε καλύτερα…
1.Εικαστικός, ηθοποιός, τραγουδιστής…Ως καλλιτέχνης, σε ποια από όλες τις Τέχνες ασκήσατε περισσότερο κόπο και σε ποια από όλες η επιτυχία ήρθε σε διάστημα που δεν το περιμένατε;
Για μένα η επιτυχία δεν ήρθε ποτέ και πουθενά, αισθάνομαι ακόμα και σήμερα ότι μόλις άρχισα το ταξίδι μου στην Τέχνη. Παρ΄ ότι με όποιο πρόσωπό της κι αν καταπιάστηκα ο δρόμος ήταν ανοιχτός και εύκολος αλλά μόνο φαινομενικά…Πίσω κρυβόταν τόσο απίστευτη συγκέντρωση και δουλειά που δεν μου επέτρεπε ούτε στιγμή να κάνω απολογισμούς και θριαμβολογίες…Επίσης ποτέ δεν διαχώρισα το ένα από το άλλο έκανα γλυπτική σαν τραγουδιστής, θέατρο σαν γλύπτης και τραγούδι σαν ηθοποιός…
2.H Αρλέτα, η Νάνα Μούσχουρη, η Σοφία Βέμπο κ.α, ήταν από τους καλλιτέχνες που σας είχαν συντροφεύσει από την παιδική σας ηλικία. Στην σημερινή μας εποχή, για ποιο λόγο σπανίζουν τέτοιοι καλλιτέχνες με τόσο μεγάλη και αξιόλογη πορεία;
Δεν σπανίζουν καθόλου μάλιστα!!!! Τα σημερινά παιδιά έχουν τα δικά τους πρότυπα…
3.Έχετε αναφέρει σε συνέντευξή σας ότι, παρ’ όλο που οι γονείς σας είχαν αμέτρητη καλοσύνη και ήταν ανοιχτόμυαλοι, εσείς «κρύβατε» σκοτάδια μέσα σας. Πλέον, τα κρατάτε ακόμα;
Καλλιτέχνης χωρίς σκοτάδια δεν έχει υπάρξει, πιστεύω, ακόμα !!! Με αυτά και την επίγνωσή τους γίνεται ο μεγάλος αγώνας για έκφραση ώστε να πάρει μορφή και περιεχόμενο η επιθυμία επικοινωνίας με τους άλλους…
4.Αποκαλύψατε ότι την περίοδο μετά το σχολείο, δώσατε στα ψέματα στην Ιατρική, για χάρη του πατέρα σας. Σε ποια ηλικία αποφασίσατε να ακολουθήσατε το δικό σας μονοπάτι και να μην επηρεάζεστε από στόχους, που είχαν άλλοι για εσάς;
Εδώ έχουμε να κάνουμε μ’ ένα κωμικοτραγικό γεγονός… Κατ’ αρχάς ποτέ δεν ακολούθησα μια ιδέα για χατίρι κανενός…είχα πάντα τις δικές μου…Ήμουν αποφασισμένος να γίνω καλλιτέχνης και αυτό δεν θα το άλλαζα με τίποτα…Όπως ήμουν σίγουρος ότι δεν έχω καμία ελπίδα επιτυχίας, ξέροντας πόσο δύσκολος ήταν ο δρόμος του Καλλιτέχνη…Όμως αγαπούσα πολύ και τους γονείς μου, που με το δίκιο τους ήθελαν το παιδί τους να ακολουθήσει έναν πιο σίγουρο δρόμο στη ζωή !!! Από την άλλη ήταν τόσο ντελικάτοι και οι δυο που μου είχε μπει στο κεφάλι η βλακώδης ιδέα πως θα πέθαιναν νέοι ( έζησαν υγιείς μέχρι τα γεράματα)… Έτσι σκέφτηκα ότι αφού θα πεθάνουν και δεν θα προλάβουν να δουν την σίγουρη αποτυχία μου ας τους πω ένα ψεματάκι ότι θα γίνω γιατρός…Το γεγονός είναι ότι μεγαλώσαμε και ζήσαμε πολλά χρόνια μαζί… Όλοι ευχαριστημένοι και πιο πολύ αυτοί, μόνο και μόνο που εγώ ήμουν ένας ευτυχισμένος άνθρωπος !!!!
5.Ωστόσο η μεγάλη σας δασκάλα στα εικαστικά η Ελένη Βακαλό προσπάθησε να σας εμποδίσει να μπείτε στον χώρο του θεάτρου επειδή τον θεωρούσε ασαφή και δύσκολο, εσείς όμως δεν την ακούσατε… ευτυχώς…όπως πολύ αργότερα παραδέχτηκε η ίδια. Από τον Νίκο Καραθάνο μάλιστα, καταλάβατε τι σημαίνει θέατρο. Πώς έγινε η ένταξή σας στον χώρο αυτό και τι οφέλη αποκομίσατε;
Το Θέατρο εισέβαλε στη ζωή μου πράγματι στα σαράντα μου, επειδή η Μελίνα Τανάγρη διέκρινε με την διεισδυτική ματιά της ότι με ήθελε η σκηνή…Μόλις είχα γυρίσει από την Μπιενάλε Βενετίας !!! Τα παράτησα όλα και την ακολούθησα σε μια μεγάλη μουσική περιοδεία…εκεί με είδε η Πειραματική σκηνή της Θεσσαλονίκης κι έπαιξα αμέσως Μαλβόλιο σε σκηνοθεσία Χουρμουζιάδη…Από εκεί ο Μεγάλος Βουτσινάς με πήρε στη Επίδαυρο για να φτάσω αργότερα στο Εθνικό στην μεγάλη συνεργασία μου με τον Καραθάνο και τόσους άλλους εξαιρετικούς σκηνοθέτες…Χωρίς να αφήνω απ’ έξω το Φορτ Μπουαγιάρ, τους Στάβλους της Εριέττας Ζαϊμη και την ταινία Ξενία του Κούτρα.!!!
6.Το ευρύ κοινό, σας γνώρισε -και σας αγάπησε αργότερα- μέσα από την Τηλεόραση. Πριν από λίγο καιρό μάλιστα, σας είδαμε ως guest στην “Τούρτα της Μαμάς» στο ρόλο του Χόφμαν, τον οποίο οι νεαρές ηλικίες έχουν λατρέψει από τους «Στάβλους της Εριέτας Ζαΐμη». Τι ξεχωριστό -πιστεύετε- έχει αυτός ο ρόλος και απέκτησε τόσο μεγάλη ανταπόκριση;
Ο ρόλος του Ντίμη Τσιμισκή Χόφμαν “έμεινε” γιατί είναι προϊόν μιας υπέροχης συνεργασίας, του δίδυμου Ρήγα Αποστόλου και της δικής μου ιδιοσυγκρασίας και σαν καλλιτέχνη και σαν ανθρώπου…Αν και με τον καιρό αυτά έχουν γίνει ένα…
B. Ουκ ολίγοι, θυμούνται την συμμετοχή σας μέσα από το αξέχαστο “Fort Boyard”. Θεωρείτε ότι λείπουν τέτοια παιχνίδια από την τηλεόραση ή έχει κλείσει ο κύκλος τους;
Βέβαια λείπουν τέτοια παιχνίδια από την τηλεόραση επειδή λείπουν τα χρήματα για να τα υποστηρίξουν…Η αλήθεια είναι ότι στοιχίζουν πολλά χρήματα και κόπο !!!
7.Έρωτας: Σύμφωνα με την δική σας ματιά, πόσο έχει αλλοιωθεί αυτό το συναίσθημα στις μέρες μας, εξαιτίας των social media; Υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που είναι ρομαντικοί και δεν έχουν ως κεντρικό γνώμονα -μόνο- την σεξουαλική επαφή;
Ο Έρωτας είναι πάντα ίδιος σε όλες τις εποχές !!!! Ρομαντισμό μπορείς να βρεις παντού !!!Ο ρομαντισμός μεταμορφώνει τα πάντα σε χρυσάφι, τους βατράχους σε πρίγκιπες, τους κοντούς σε ψηλούς…μόνο τους φτωχούς δεν μπορεί να κάνει πλούσιους…
8.Η Ομόνοια είναι μία παρεξηγημένη περιοχή της Αθήνας, στοιχείο το οποίο κυριαρχούσε στο οικογενειακό σας πλαίσιο. Περπατώντας πλέον εκεί, τι είναι αυτό που-αντικρίζοντάς το- σας έχει στεναχωρήσει; Ευθύνεται καθόλου ο ρατσισμός για τις εντυπώσεις που έχουν δημιουργηθεί;
Η Ομόνοια είναι (ήταν) η ερωτική κολυμβήθρα του Σιλωάμ, τα Εξάρχεια του έρωτα, η μόνη Αριστοφανική Δημοκρατία του σώματος…για αυτούς βέβαια που “βλέπουν”…γιατί αν δεν μιλάς αυτή τη γλώσσα είναι ή τουλάχιστον ήταν ( γιατί τελευταία σουλουπώθηκε)μια τριτοκοσμική τραγελαφική ανθρωπολογική ζωντανή έκθεση για μικροαστούς θεατές…
9.Πρόσφατα στο Facebook αναφέρατε το εξής: “Σχεδόν κάθε φορά που κάποιος διατυμπανίζει πόσο εναντίον των γκέι είναι, είναι κάποιος που μισεί τον εαυτό του”.
Πως (και γιατί) δημιουργείται αυτός ο ρατσισμός για τους ομοφυλόφιλους και αν ποτέ μπορεί να εξαλειφθεί.
Αυτά είναι πολύ σοβαρά θέματα όσο και γελοία…Είναι πολύ εύκολο εσείς οι νεότεροι να κατανοήσετε το πρόβλημα αν στη θέση του ομοφυλόφιλου ανθρώπου βάλετε τον Μαύρο της Αμερικής του προηγούμενου αιώνα…το να είναι κατώτερος ο Μαύρος, ο Έγχρωμος, έμοιαζε φυσικό για τους λευκούς…μέχρι που ξεσηκώθηκαν οι Μαύροι και τους πήρε ο διάολος…έτσι και σήμερα ο «ματσό» λόγος του Ερντογάν, του Τραμπ -για παράδειγμα- αφήνει απ’ έξω και αποκλείει τους σεμνούς ανθρώπους, τους λογικούς, τους διακριτικούς, τους ρομαντικούς, τους πιο “λεπτούς” ομοφυλόφιλους άντρες, τρομοκρατώντας τους με την έξωση από τον “αντρικό παράδεισο της εξουσίας”…Πολλοί δεν μασάνε και συνεχίζουν την ζωή τους σύμφωνα με την καρδιά τους…Είναι όμως κι άλλοι που αναγκάζονται να υποδυθούν έντρομοι το κλισέ έτσι όπως τους το επιβάλλουν ως φυσικό…και γίνονται “βασιλικότεροι του Βασιλέως”…κι εκεί αρχίζει το δράμα τους…κάποτε καταλαβαίνουν πως δεν είναι φυσικό να ζεις και να κοιμάσαι με ανθρώπους που δεν τους αγαπάς, πως τίποτα δεν είναι ανώτερο από την βασική ερωτική μας διάθεση που αενάως μας τροφοδοτεί με δύναμη ζωής και χαράς !!!!
10. Για το 2021, τι στόχους έχετε βάλει και ποια είναι η ευχή σας για τις δύσκολες καταστάσεις που βιώνουμε;
Κανέναν απολύτως στόχο δεν είχα ποτέ !!!! Το σύνθημά μου σαν άνθρωπος είναι : αν έρθει κάτι καλώς να έρθει…αν δεν έρθει ακόμα καλύτερα !!!