Η Άννα Βίσση στο Πρώτο Θέμα μιλάει για τον «θεσμό» των λουλουδιών σε νυχτερινά κέντρα διασκέδασης.
Είναι μια διαφορετική οπτική στο απόλυτα μαζί ή στο απόλυτα μόνοι. Πιο πολύ ανάγκη εξέλιξης ήταν. Αυτές οι δυο λέξεις μου έρχονται. Αν ξανάκανα κάτι πάλι σε ένα κέντρο διασκέδασης με τραπέζια, θα ανεχόμουν για μια ακόμη φορά τα λουλούδια. Ομολογώ πως δεν είμαι fan των λουλουδιών. Συμβιβαζόμουν όχι για οικονομικούς λόγους, γιατί εγώ δεν πληρωνόμουν από τα λουλούδια. Συμβιβαζόμουν γιατί οι Έλληνες έχουν συνηθίσει και θεωρούν ότι είναι μέρος της διασκέδασής τους, τελετουργικό μέρος μιας βραδιάς που ξεκινάει στις 12 τα μεσάνυχτα και τελειώνει στις 5-6 το πρωί. Ως τελετουργικό, λοιπόν, το δεχόμουν.