Την φετινή season (2020-2021), βρέθηκε στο τιμόνι της παρουσίασης του μεσημεριανού και βραδινού δελτίου στο MEGA
Η Μαριλένα Γεραντώνη, έχει μεγάλη εμπειρία στον κόσμο της τηλεόρασης -15 χρόνια για την ακρίβεια- έχοντας αφοσιωθεί περισσότερο στο διεθνές ρεπορτάζ. Τα τελευταία 3 χρόνια μάλιστα συνεργάζεται με την εφημερίδα «ΤΟ ΒΗΜΑ».
Μιλάει άριστα πέντε γλώσσες, είναι απόφοιτος του Τμήματος Φιλοσοφικής της Σορβόνης στο Παρίσι και του Τμήματος της Δημοσιογραφίας και είναι λάτρης του καλού βιβλίου και του wellness.
1.Κλείνοντας πλέον 1 χρόνο στο δυναμικό του Mega, κατά πόσο θεωρείτε ότι έχετε βρει τα πατήματα σας;
Κάθε επαγγελματική αρχή σημαίνει τη μετακίνηση προς κάτι καινούριο το οποίο μας καλεί να υιοθετήσουμε διαφορετικές συνήθειες και να ανταποκριθούμε σε νέες απαιτήσεις. Η προσαρμογή είναι πάντα μια διαδικασία που παίρνει χρόνο, όμως από τη φύση μου είμαι άτομο προσαρμοστικό και βρίσκω εύκολα τις νέες ισορροπίες που καλούμαι να διαχειριστώ. Ειδικότερα, όταν υπάρχει ένα δίχτυ υποστηρικτικό, η δουλειά γίνεται ευκολότερα. Είναι ωστόσο μια διαδικασία σε συνεχή εξέλιξη, άρα πάντα αναζητώ το επόμενο βήμα.
2.Το 2005 ήταν χρονιά σταθμός για εσάς, γιατί -εκτός του ερχομού της κόρης σας- ενταχθήκατε στο δυναμικό της ΕΡΤ. Πως προέκυψε το εν λόγω επαγγελματικό βήμα (και γενικότερα η είσοδός σας στα τηλεοπτικά μονοπάτια);
Το 2005 ήταν πράγματι ημερομηνία-σταθμός για μένα-. Μαζί με την γέννηση της κόρης μου, πήρε σάρκα και οστά το παιδικό μου όνειρο να γίνω δημοσιογράφος, ένα δρόμο που είχα αποφασίσει να ακολουθήσω ήδη από το δημοτικό. Στην ΕΡΤ πρωτοξεκίνησα από το Τμήμα Διεθνών Σχέσεων, θυμάμαι στήναμε όλο το show της Eurovision που θα γινόταν στην Ελλάδα, όμως ύστερα από έξι μήνες για πολλή καλή μου τύχη, προέκυψε μια θέση στις ειδήσεις και το διεθνές ρεπορτάζ. Άδραξα την ευκαιρία χωρίς καν να το σκεφτώ. Οι δυσκολίες ήταν πολλές. Χωρίς την αγάπη μου για τη δουλειά και πρωτίστως τη στήριξη πολύ κοντινών μου ανθρώπων δεν θα είχα φτάσει μακριά.
3.Αργότερα η μετακίνησή σας σε 3 τηλεοπτικές στέγες (MEGA, ΣΚΑΙ, ΟΝΕ), ήταν απόφαση που σας έφερνε σε ανησυχία (λόγω αλλαγής περιβάλλοντος) ή είστε άνθρωπος που θέλετε -ιδανικά- να παραμένετε σε μια «ζώνη ασφαλείας»;
Από την πρώτη μέρα που πέρασα το κατώφλι της ΕΡΤ μέχρι σήμερα θέτω στόχους, ευτυχώς τους περισσότερους τους έχω εκπληρώσει και νιώθω μεγάλη ευγνωμοσύνη για αυτό. Νιώθω πληρότητα και αναγνώριση για τη δουλειά μου. Η μετακίνησή μου ήταν και στις τρεις περιπτώσεις δική μου επιλογή. Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο κυνήγησα τις νέες δουλειές, πήρα το ρίσκο και δεν το μετάνιωσα ούτε στιγμή. Και στις τρεις περιπτώσεις ήταν ένα επαγγελματικό restart που με πήγε παραπέρα, άνοιξε τους ορίζοντές μου, μου έδωσε φτερά να βελτιώσω τις δεξιότητές μου. Ποτέ δεν επαναπαύθηκα σε ζώνες ασφαλείας. Επιδίωξα τις αλλαγές και εν τέλει μου βγήκε σε καλό.
4.Είστε από τις πιο μορφωμένες προσωπικότητες στον χώρο της δημοσιογραφίας. Με την μέχρι στιγμής εμπειρίας σας, ποια πρέπει να είναι τα βασικά στοιχεία ενός παρουσιαστή/δημοσιογράφου, για να τραβήξει το ενδιαφέρον των τηλεθεατών -ανεξαρτήτως περιεχομένου εκπομπής-;
Προσωπικά το ονομάζω το κουτί με τις χρυσές μου εφεδρείες. Συνέπεια, αντικειμενικότητα, ψυχραιμία, αμεσότητα στην παρουσίαση των ειδήσεων. Στη λίστα αυτή ωστόσο πρώτα βάζω την απλότητα. Οι τηλεθεατές έχουν αλάθητο κριτήριο και ειδικά σε αυτή τη δύσκολη και περίπλοκη συγκυρία που βιώνουμε, νομίζω καθετί επιτηδευμένο, πομπώδες ή ψεύτικο, απλά τους κουράζει. 
5.Έχοντας γεννηθεί στην Αθήνα και βιώνοντας την κατάσταση και τον κόσμο που υπήρχε την δεκαετία των 80’s και 90s, θέλω να μου πείτε τις διαφορές που αντιλαμβάνεστε όσον αφορά την «σημερινή» Αθήνα με του τότε. Υπάρχει κάτι που έχει αλλάξει προς το καλύτερο (ή χειρότερο);
Μεγάλωσα στο κέντρο της Αθήνας -κάτω από τον Λυκαβηττό- την δεκαετία του ’80. Ήταν η εποχή που αν και παιδιά, βγαίναμε σε πάρκα και παιδικές χαρές χωρίς τους γονείς μας και παίζαμε μέχρι να νυχτώσει. Η γειτονιά μου ήταν ήρεμη και ασφαλής. Υπήρχε αυτή η αίσθηση του οικείου καθώς πάνω-κάτω όλοι γνωριζόμασταν μεταξύ μας. Ζήσαμε το παιχνίδι όπως θα πρέπει να το ζουν τα παιδιά. Ανέμελο και ελεύθερο. Το κέντρο της Αθήνας άλλαξε χαρακτήρα από τότε, είναι περισσότερο απρόσωπο. Νοσταλγώ το ανεπιτήδευτο εκείνης της εποχής αλλά και την υπόσχεση που μας έδινε η Αθήνα ότι τα επόμενα χρόνια θα γινόταν πιο κοσμοπολίτικη και ευρωπαϊκή.
6.Το 2018 συμμετείχατε κιόλας στην εξαιρετικά σημαντική καμπάνια “don`t accept it”,η οποία εναντιωνόταν στην βία κατά των γυναικών. Μιλήστε μας για αυτό…
Μια ανάρτηση της φίλης μου Ιλιάδας Ευαγγελίας Κοθρά για τη γυναικεία κακοποίηση είχε περισσότερες από 10 χιλιάδες κοινοποιήσεις στο Facebook. Η ιδέα της για την καμπάνια γεννήθηκε όταν τις επόμενες ημέρες και για μεγάλο διάστημα η Ιλιάδα λάμβανε στο προσωπικό της inbox δεκάδες μηνύματα από γυναίκες κακοποιημένες που ζητούσαν βοήθεια. Έτσι αποφάσισε να οργανώσει μια σειρά εκδηλώσεων και δράσεων σε όλη την Ελλάδα και το εξωτερικό με τη συμμετοχή δεκάδων ανθρώπων και οργανισμών από όλους τους χώρους. Η πρωτοβουλία της είχε τεράστιο αντίκτυπο και σήμερα το Don’t accept it αποκτά νομική μορφή. Ευχή όλων μας: κάποια μέρα να μην υπάρχει ποτέ ανάγκη για τέτοιου είδους καμπάνιες.
A. Έχετε υποστεί ποτέ λεκτική/σωματική βία στον επαγγελματικό σας χώρο;
Η δημοσιογραφία είναι ένα άκρως ανταγωνιστικό επάγγελμα, όχι πάντα με τη θετική έννοια του όρου. Έχω βιώσει λεκτική/ ψυχολογική βία κυρίως στα πρώτα μου επαγγελματικά βήματα. Ήταν αρχικά μια επίπονη διαδικασία η οποία ωστόσο μου έδωσε ένα πολύ μεγάλο μάθημα: να είμαι ψύχραιμη, να μην δίνω σημασία στους τοξικούς ανθρώπους και να εστιάζω στην ουσία της δουλειάς μου και μόνο.
Β. Συνήθως από τα μηνύματα που λαμβάνετε και τον απόηχο, τι είδους άνθρωποι είναι αυτοί που ασκούν τέτοιου είδους βία;
Παρότι δεν είμαι ψυχολόγος ή ειδικός για να δώσω τη σωστή απάντηση, πιστεύω ότι πρόκειται για άτομα εγκλωβισμένα σε μια δική τους ιστορία «πόνου»… το χάδι που δεν έλαβαν ως παιδιά, την τρυφερότητα που στερήθηκαν. Κατανοώ το έλλειμμα, αδυνατώ να δικαιολογήσω τη συμπεριφορά.
7. Το διάβασμα είναι ένα από τα πράγματα, που αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητάς σας. Ποια ήταν αυτά τα βιβλία που κατάφεραν να σας «ξεκλειδώσουν» κομμάτια του εαυτού σας και να εξελίξετε την προσωπικότητά σας;
Υπάρχουν πολλά βιβλία που με έχουν συνεπάρει, και έχουν αλλάξει έστω και λίγο τον τρόπο σκέψης μου. Κυρίως πρόκειται για αυτοβιογραφικά βιβλία για τη ζωή και το έργο ανθρώπων που διαμόρφωσαν με τον δικό τους τρόπο τα πράγματα, άλλοτε μέσα από δύσκολες στιγμές και απογοητεύσεις, άλλοτε μέσα από επιτυχίες και θριάμβους.
Ένα από αυτά είναι το Becoming της Μισέλ Ομπάμα, το παράδειγμα της οποίας όχι μόνο έχει αποτελέσει πηγή έμπνευσης για εκατομμύρια γυναίκες ανά τον κόσμο, αλλά λειτουργεί κατά κάποιο τρόπο ψυχαναλυτικά και για τον ίδιο τον αναγνώστη. Ανυπομονώ να ξεκινήσω τη Γη της Επαγγελίας του Μπαράκ Ομπάμα.