Αγάπες, καλησπέρα. Θα μπορούσα να σας γράψω για το πόσο άδικο είναι που βρέχει καλοκαιριάτικα, για το πόσο δύσκολο είναι να δίνεις εξετάσεις αυτή την περίοδο, για το πόσο έχει ομορφύνει ο Γιάννης Στάνκογλου και για το πώς πέρασα στη βραδιά παρουσίασης του βιβλίου της Τζένης Χειλουδάκη, τις πράλλες.
Όμως, είναι δύσκολοι καιροί για πρίγκιπες και οι βάτραχοι παίρνουν τα ηνία.
Ο βάτραχος λαός μας, λοιπόν, λογομαχεί κοάζοντας στα social media για το περιβόητο ναι και για το ξακουστό όχι, για ένα δίλημμα που άλλοι έχουν αποκαλέσει αντισυνταγματικό, άλλοι εκβιαστικό και άλλοι ενδεικτικό μιας γνήσια αριστερής κυβέρνησης.
Μέχρι και ο Σάκης Ρουβάς πήρε θέση και, για ακόμα μια φορά, με εκνευρίζει. Βρε, Ρουβά μου, και showman και ερμηνευτής Θεοδωράκη και βραβευμένος (γκούχου γκούχου) ηθοποιός και πολιτικός αναλυτής; Φτάνει λίγο!
Κάθεσαι και γράφεις στο διαδίκτυο τα εξής με βαρύγδουπο σαν το ταλέντο σου τίτλο «Φτάνουν τα λόγια»: «Η διαφορά ενός νοήμονα με έναν ανόητο άνθρωπο είναι ότι ο πρώτος μαθαίνει από τα λάθη του, ενώ ο δεύτερος προσπαθεί με κάθε τρόπο να αποδείξει ότι κάνει είναι σωστό,
Και τα επαναλαμβάνει …! Η διαπραγμάτευση πέτυχε η απέτυχε; Η κυβέρνηση πήρε συγκεκριμένη εντολή από τον λαό με συγκεκριμένους στόχους! Τους υπηρέτησε; Η διαπραγμάτευση πέτυχε η απέτυχε στους στόχους που έθεσε η κυβέρνηση; Εάν όχι έχει την υποχρέωση να δώσει την θέση της σε μια κυβέρνηση οικουμενική εθνικής σωτηρίας! Η εντολή που πήρε από το λαό δεν ήταν να πάρει την εξουσία και να παραμείνει εκεί ανεξαρτήτου αποτελέσματος και χρόνου συνεχίζοντας τις προσπάθειες μέχρι να αισθανθεί ότι δεν απέτυχε! Το θέμα δεν είναι να συνεχίσει η συγκεκριμένη κυβέρνηση μέχρι να μας αποδείξει ότι δεν ήταν λάθος επιλογή!!! Τον λαό δεν τον αφορούν τα πρόσωπα αλλά τα αποτελέσματα..! Το θέμα δεν είναι προσωπικό είναι εθνικό! Αφορά όλους τους Έλληνες!» Και σε ρωτάω εγώ η κακεντρεχής: εσύ, Σάκη, λαός είσαι; Κι αν είσαι, τώρα βρήκες να τοποθετηθείς; Για τον συνάδελφό σου Παύλο Φύσσα, σκοτωμένο από χέρι φασίστα, τίποτα; Για τα μνημόνια που, και αυτά, εναντίον του λαού ήταν και είναι, τίποτα;
Από την άλλη, ο αξιόλογος ηθοποιός Γιώργος Κιμούλης γράφει στον λογαριασμό του στο Facebook: «Ήρθε η ώρα λοιπόν να πούμε το μεγάλο όχι. Ναι στην πρόταση των δανειστών σημαίνει λιτότητα και ύφεση, η χώρα και η κοινωνία με τη θηλιά του χρέους στο λαιμό. Ναι στην πρόταση των δανειστών σημαίνει μεγαλύτερη ανεργία, περισσότερη φτώχεια. Ναι στην πρόταση των δανειστών σημαίνει την καταστροφή της μικρομεσαίας επιχείρησης, την εξαφάνιση της αγροτιάς, τη διάλυση του τουρισμού, τον εξευτελισμό των συνταξιούχων. Ναι στην πρόταση των δανειστών σημαίνει ταπείνωση και υποταγή.» Συμπαθέστερος ο κνιτικίζων σχολιασμός του, αλλά και πάλι στέκομαι εκστατική απέναντι στην ελληνική πραγματικότητα που με ξεπερνά ξανά και ξανά. Μα όλοι να έχουν από μια άποψη έτοιμη να εκφραστεί στο Internet; Μα για αυτό το θέμα; Τόσον καιρό που βρίσκονταν όλοι αυτοί οι πολιτικοί φιλόσοφοι-celebrities να ανοίξουν τον στόμα τους για πιο σημαντικά; Για συμβάσεις που υπογράφονταν, για αυτοκτονίες ανθρώπων, για ομαδικές απολύσεις…
Διότι, βρε Ελληνάκια μου, το ζήτημα έχει λάβει μεγάλες διαστάσεις σαν τη… βούρτσα του τσολιά που κουβαλάτε οι περισσότεροι μέσα σας. Είναι δυνατόν, μωρέ, να παίρνετε τα αλευράκια δέκα δέκα και τα λάδια και τις κονσέρβες; Σε λίγο, αναμένω να δω μερικούς από εσάς να σκαρφαλώνουν σε κανά βουνό, με τη σκηνή που είχαν όταν κάνανε free camping στην Αγία Άννα και να συνθέτουν αντάρτικους ύμνους σε ρυθμό electro-swing, για να είναι και της μόδας. Το χιπ(υ)στερικό μούσι ως τον αφαλό το έχουν έτοιμο πάντως!
Φταίει αυτή η παλιοτηλεόραση που πήγαμε όλες και όλοι και σκατζάραμε στα σαλονάκια μας και δεν λέμε να την κλείσουμε. Παράθυρο στον τρόμο και το ψέμα 24 ώρες το 24ωρο. Η Ζωή Κωνσταντοπούλου και η Σία Κοσιώνη έδωσαν άλλο νόημα στα όσα λέγονται για την κόντρα ξανθών-μελαχρινών. Μπήκε η προεδράρα στη γαλανομάτα δημοσιογράφο για τα καλά, με βαριά υπονοούμενα και ύφος πέντε καρδιναλίων. Πέντε, όσοι είναι και οι μήνες που κυβερνά το κόμμα της. Για να μην πω ήταν και κάνω αυτά που κοροϊδεύω. Ζωίτσα μου, καλή, εννοείται ότι ο ΣΚΑΪ -όπως κι όλα τα κανάλια- έχουν από πίσω ανθρώπους και συμφέροντα και μπράβο σου που το ξέρεις κι εσύ. Αλλά, τότε, γιατί πήγες στην εκπομπή και δεν απείχες ως κυρία που είσαι;
Πριν κλείσω και σας αποχαιρετήσω για σήμερα, να εκφράσω δημοσίως τη θλίψη μου για τον ηλεκτρονικό προπηλακισμό του αγαπημένου Αρκά, του μονίμως διακριτικού, χιουμορίστα υψηλού επιπέδου, ευγενή και σχεδόν αφανή. Η ιστορία έχει να κάνει με τη σελίδα του σκιτσογράφου στο facebook, όπου ανάρτησε ένα σκίτσο σχετικό με τα φλέγοντα πολιτικά ζητήματα και οι πάσης φύσεως επαναστάτες έκαναν ό,τι οι μουσουλμάνοι στο Charlie Hebdo με το χιουμοριστικό εξώφυλλο του Αλλάχ, εκτός, φυσικά, από ανθρωποκτονία. Λογοκρισία, δηλαδή, τρίτου βαθμού και ανταλλαγή μπανάλ πυρών πίσω από τις σκονισμένες τους οθόνες και τα πληκτρολόγια. Πόσο ζώα μπορούμε να γίνουμε, αν θέλουμε, όμως, ρε παιδί μου! Το ερώτημά μου είναι: θέλουμε εμείς ή μας κάνουν άλλοι να θέλουμε;
Κι αν μας βάζουν άλλοι, τότε εμείς, ο λαός ο περήφανος, ο ηλιόλουστος, ο «φωστήρας της Ευρώπης» κου λου πού – κου λου πού, γιατί δεν βάζουμε ένα στοπ στον κακοτράχαλο δρόμο της εθνικής μας υπεράσπισης και σωτηρίας, που πλημμύρισε κόκκινα φανάρια και τείνει να γίνει οίκος ανοχής κανονικός;
Σας φιλώ εκ του μακρόθεν για να μην φάω και καμιά αδέσποτη. Ξέρω, είστε όλοι μες στα νεύρα. Υπομονή, γλυκά μου. Τα λέμε σε δυο μέρες.
Η Παριζιάνα