Η Άννα Βίσση μίλησε στο «Down Town» Κύπρου, κατά τη διάρκεια του gaypride της Κύπρου, που έγινε στη Λευκωσία το προηγούμενο Σάββατο.
Όσο κοινότοπη κι αν ακουστεί η ερώτηση, θα ήθελα να μου πεις ποια ανάγκη σε οδήγησε να είσαι σήμερα εδώ;
Η ανάγκη του ανοικτόμυαλου ανθρώπου που θέλει ενσυνείδητα να υπερασπιστεί την ελευθερία έκφρασης, συμπεριφοράς και τρόπου ζωής σε μια κοινωνία που βάλλεται καθημερινά από ρατσιστικά βέλη. Στο βαθμό δε που θα μπορούσα να επηρεάσω κάποιους θετικά έτσι ώστε να μη φοβούνται, να ανοιχτούν και να δείχνουν ποιοι είναι στ’ αλήθεια το θεωρώ, εν μέρει, «ευθύνη» μου να το κάνω. Για μένα πάντως είναι τρόπος ζωής… Σε όλη μου τη ζωή είχα φίλους και straight και gay, drag queens, συντηρητικούς, εκκεντρικούς, ντροπαλούς, ακραίους, ευαίσθητους και ό,τι άλλο μπορεί και θέλει να είναι κάποιος. Και είναι φίλοι μου γιατί τους αγαπώ. Όταν, λοιπόν, ακούω να εκσφενδονίζονται κακίες και «βλακώδεις» κατηγορίες πως η ομοφυλοφιλία είναι αρρώστια όπως, ας πούμε, η παιδοφιλία, εκνευρίζομαι και θέλω να τους υπερασπίζομαι όπως νομίζω και μπορώ. Και γι’ αυτό ήμουν στο 1ο Gay Pride της Κύπρου.
Και πώς το βίωσες ζώντας το;
Το Gay Pride; With Pride! Τι άλλο;
Ζούμε, βέβαια, σε μια εποχή που αναβιώνει ο φόβος για τη διαφορετικότητα με την έξαρση των ακροδεξιών κομμάτων στην Ευρώπη. Σε ανησυχεί αυτό;
Δεν με ανησυχεί αλλά μου προκαλεί διάφορα, βαθιά ερωτήματα. Γιατί ξεκίνησε αυτό; Από πού προκύπτει; Πώς αντιμετωπίζεται και πώς λύνεται κάτι τέτοιο ώστε να μπορούμε να ζούμε όλοι με την αλήθεια μας.
Γιατί οι άνθρωποι φοβούνται το διαφορετικό νομίζεις;
Αισθάνομαι πως αυτοί που πολεμούν τη διαφορετικότητα είναι εκείνοι που δεν έχουν αρκετή δική τους προσωπικότητα, που η ζωή τους είναι βαρετή, που δεν ξέρουν τι άλλο να κάνουν και κρίνουν με ευκολία κάτι που δεν μπορούν να αναγνωρίσουν, δεν καταλαβαίνουν και δεν αισθάνονται. Στην ουσία