“Δεν με αντιπροσωπεύει…”
Ο 2ος φιναλίστ του Survivor, Ηλίας Μπόγδανος. βρίσκεται εκτός της “έξω” ζωής, καθώς ο κορωνοιός έχει μπει στην καθημειρνότητά του εδώ και μερικές μέρες. Ο δημοφιλής καλλιτέχνης όμως φροντίζει να επικοινωνεί συχνά με τους διαδικτυακούς του φίλους και να τους ενημερώνει για όλα τα επαγγελματικά του σχέδια.
Ο ίδιος, επίσης, μίλησε για την εμπειρία του στο Survivor, στο περιοδικό Hello και τη Μαρία Κολλιάτσα και συγκεκριμένα εστίασε στο γεγονός που του προκάλεσε το μεγαλύτερο σοκ καθώς και για το εάν ειπώθηκε κάτι, το οποίο εκ των υστέρων μετάνιωσε:
Όταν φτάνεις εκεί και αφού ζεις το παιχνίδι πλέον από μέσα, όντας παίκτης, παθαίνεις κάποιο σοκ;
Το μεγαλύτερο σοκ δεν το έπαθα με την πείνα, τις κακουχίες, το κρύο και το γεγονός ότι έπρεπε να εναρμονιστώ με τη ζούγκλα, τα ζώα και ότι υπήρχε εκεί και έπρεπε απλώς να γίνει συνήθειά μου. Το μεγαλύτερο σοκ το έπαθα με το πόσο εκτίμησα ακόμα και τα πιο μικρά πράγματα της καθημερινότητάς μου στην πραγματική μου ζωή, από ένα τηλεφώνημα μέχρι μια βόλτα.
Μου έκαναν εντύπωση επίσης το πόσο μεγεθύνονται τα συναισθήματα και το τι επικρατεί σε μια κοινωνία, το οποίο εγώ, ως πιο ρομαντικός, δεν ήξερα. Σε ένα τόσο δύσκολο παιχνίδι θα βγουν σίγουρα στη δημοσιότητα και πράγματα εκτός αγωνιστικού μέρους που θα είναι ανθρωποκεντρικά με πολλά ριάλιτι στοιχεία.
Πέρα από την επιβίωση, το κύριο κομμάτι ήταν το πώς θα έβγαινε προς τα έξω ένας χαρακτήρας. Άλλωστε όλοι μας είμαστε διαφορετικοί.
Σε ότι αφορά τη συμβίωσή σας, οι εντάσεις που δημιουργούνται τελείωναν μέχρι το τέλος της ημέρας ή συνεχίζονταν;
Εννοείται ότι τελείωναν. Δεν πιστεύω άλλωστε ότι κάποιοι άνθρωποι θέλουν να δημιουργούν εντάσεις.
Έχεις δει κάτι από αυτά που είχες πει κατά τη διάρκεια των συνεντεύξεων και σκέφτηκες “αυτό δεν έπρεπε να είχε ειπωθεί”;
Είδα μια συγκεκριμένη λέξη που είπα και δεν έπρεπε γιατί δεν με αντιπροσωπεύει, δεν τη χρησιμοποιώ.
Τι ήταν αυτό που σε έκανε να νιώσεις όμορφα;
Η καλύτερη μου ημέρα ήταν της ένωσης. Πριν από την ένωση, οι παίκτες δεν μπορούσαμε ούτε να μιλήσουμε μεταξύ μας. Οπότε, τότε ένιωσα πολύ ωραία γιατί δεν ήθελα να δημιουργείται η εντύπωση ότι είμαστε αντίπαλοι και εκτός αγωνιστικού χώρου.