“Δεν ξέρω αν αυτό λέγεται κακοποίηση, αλλά σίγουρα λέγεται έλλειψη σκηνικού ήθους”
Στο T-LIVE της Τατιάνας Στεφανίδου μίλησε η καταξιωμένη ηθοποιός Μπέτυ Νικολέση, η οποία ανέφερε περισσότερα στοιχεία, σχετικά με τις “κρυφές” πτυχές της συμπεριφοράς του Γιώργου Κιμούλη:
«Στο Συρανό Ντε Μπερζεράκ ήμασταν 30 ηθοποιοί. Είναι πολλά χρόνια πίσω, εγώ ήμουν νέα ηθοποιός. Και άλλοι νέοι ηθοποιοί τότε, καταξιωμένοι σήμερα. Στη διάρκεια των προβών και μέχρι να ξεκινήσουν οι παραστάσεις, εκτός από την τιμή που αισθανόμασταν που συμμετείχαμε σε αυτό το θίασο, ήμασταν πραγματικά όλοι μας ερωτευμένοι με τον κύριο Κιμούλη, το λέω πολύ σοβαρά αυτό, γοητευμένοι. Ήταν γλυκύτατος, γενναιόδωρος, ευγενέστατος, νιώθαμε υπέροχα. Όλα αυτά άλλαξαν με την πρώτη παράσταση, υπήρξε μια πλήρης ανατροπή. Τίποτα από αυτά που κάναμε στις πρόβες δεν γινόντουσαν στην παράσταση. Αυτοσχεδίαζε διαρκώς και σε βαθμό που δεν ήξερε ο άλλος τι να του απαντήσει. Να χτυπάει τα δάχτυλά του στη σκηνή για να σου δώσει ρυθμό μπροστά στον κόσμο. Έκανε εκφράσεις στον κόσμο όταν έχανες τα λόγια σου γιατί δεν ήξερες τι να απαντήσεις στο κείμενο που… πηγαινοερχόταν και να δείχνεις στον κόσμο ότι είσαι ηλίθιος. Δεν ξέρω αν αυτό λέγεται κακοποίηση, αλλά σίγουρα λέγεται έλλειψη σκηνικού ήθους»
«Πάρα πολλοί συνάδελφοι κλαίγαμε στα καμαρίνια και λέγαμε “πώς θα βγάλουμε αυτή την παράσταση;”. Βεβαίως και ήταν κοινό μυστικό η συμπεριφορά του. Ταπείνωνε τους συνεργάτες του πάνω στη σκηνή και άλλαζε το κείμενο εκθέτοντάς τους. Γιατί και ως νέοι ηθοποιοί δεν είχαμε τη δική του ικανότητα να απαντάμε σε ότι μας έλεγε. Δεν το έκανε κατά λάθος, γινόταν επί σκοπού και αυτό είναι το τραγικό της ιστορίας. Δεν γινόταν μόνο σε έναν και δεν έγινε μια φορά. Γινόταν σε κάθε παράσταση. Στη δική μας παράσταση δεν συνέβη κανένα περιστατικό σωματικής βίας. Λεκτικής, βεβαίως. Εγώ πήγα στο καμαρίνι του και του είπα ευγενικά ότι δεν μπορώ έτσι, δεν μπορώ να λειτουργήσω, τα χάνω, παθαίνω πανικό. Δεν εισακούστηκα. Ίσα ίσα την επόμενη μέρα μου έκοψε την καλημέρα και σε εμένα και σε άλλους συναδέλφους. Και είχε βάλει άλλους συναδέλφους που είχαν κάνει μια αυλή γύρω του, να μη μας μιλάνε. Είχαν χωριστεί 30 άτομα σε δύο ομάδες, σε αυτούς που δεν τους μίλαγε κανείς και ήταν κατάπτυστοι και σε αυτούς που αποτελούσαν την αυλή του Γιώργου. Τη δουλειά μας πάμε να κάνουμε, δεν χρωστάμε σε κανέναν τέτοιου είδους ψυχολογικούς βιασμούς».