Δεν πρόκειται για ένα απλό νηπιαγωγείο, αλλά για ένα υβρίδιο φάρμας και νηπιαγωγείου στο Λονδίνο, που είναι ιδέα μιας ομάδας αρχιτεκτόνων και πήρε την πρωτιά στον Διαγωνισμό Διεθνών Ιδεών στο Αρχιτεκτονικό Εργαστήριο της Ρώμης.
Ο χώρος δεν θα θυμίζει σε τίποτα τις τάξεις που έχουμε συνηθίσει. Αντί για αυτές θα υπάρχουν θερμοκήπια και τα παιδιά θα μαθαίνουν για την εποχική τροχιά που ακολουθεί η καλλιέργεια λαχανικών και φυτών.
Σίγουρα υπάρχουν πολλά παιδιά που ζουν σε πόλεις και δεν ξέρουν για παράδειγμα από που παίρνουμε το γάλα ή ότι τα φασόλια δεν φυτρώνουν στις κονσέρβες. Μέσα σε ένα τέτοιο περιβάλλον θα μπορέσουν να καταλάβουν πόση δύναμη κρύβει η φύση, η κηπουρική, η καλλιέργεια και η ανατροφή ζώων.
Είναι γνωστό ότι τα μικρά παιδιά είναι περίεργα και η ομάδα “aut – – aut“, που αποτελείται από τέσσερις Ιταλούς και δημιούργησε αυτό το νηπιαγωγείο, “πόνταρε” σε αυτή την περιέργεια.
Σύμφωνα με την πρόταση της ομάδας στη θέση των τάξεων θα υπάρχουν θερμοκήπια και μικρές φάρμες και το μάθημα θα γίνεται τόσο σε εσωτερικούς όσο και σε εξωτερικούς χώρους. Επίσης, τα βιβλία ζωγραφικής και παιχνίδια θα αντικατασταθούν από γλάστρες και ζαρντινιέρες. Οι μαθητές θα βλέπουν σε καθημερινή βάση πώς τρέφονται οι κότες ή πώς και πότε απογαλακτίζονται οι αγελάδες. Επιπλέον, θα λερώνονται σκάβοντας και θα μυρίζουν τα λουλούδια, που περισσότερο τα βλέπουν σε βιβλία.
Ο Τζόναθαν Λαζάρ, ένας από τους τέσσερις αρχιτέκτονες, μίλησε στο CityLab, διαδικτυακό περιοδικό του Atlantic, για αυτή την πρωτότυπη ιδέα. Ο αρχιτέκτονας αρχικά είπε:
Το υπάρχον σύστημα νηπιαγωγείου των πόλεων κρατά τους μαθητές σε αίθουσες, όπου τα φυτά καλά-καλά δεν φαίνονται από το παράθυρο ενώ τα ζώα είναι ορατά μόνο σε ζωολογικούς κήπους.
Αυτό σημαίνει ότι στις πόλεις τα παιδιά αγνοούν τις διαδικασίες της φύσης και είναι δύσκολο για αυτά να κατανοήσουν πώς λειτουργεί ο κόσμος γύρω τους. Η πρόταση της ομάδας είναι ένας συνδυασμός σχολείου και φάρμας. Σε αυτό, όπως δήλωσε στη συνέχεια ο Λαζάρ, η “σωματική, κοινωνική, συναισθηματική και πνευματική ανάπτυξη των παιδιών θα ενθαρρύνεται από την αλληλεπίδραση με τα φυτά και τα ζώα”.
Μια παρόμοια ιδέα έχει εφαρμοστεί από το 1966 στη Νορβηγία με τη διαφορά ότι πρόκειται για “περιφέρειες” αγροτικής εκπαίδευσης και ονομάζονται “Living Learning“.
Επίσης, τον Ιούνιο του 2015 άνοιξε ο Κήπος Ανακάλυψης στον Βοτανικό Κήπο του Μπρούκλιν, όπου προσφέρονται εκπαιδευτικά προγράμματα κατάλληλα για παιδιά ηλικίας 1 έως 12 ετών. Βέβαια ο χώρος εκτός από μικρούς έχει και μεγάλους επισκέπτες, κατοίκους της Νέας Υόρκης, που υπολογίζεται ότι φτάνουν τους 150.000.
Όλα αυτά δείχνουν πως γίνονται προσπάθειες να διορθωθούν τα προβλήματα που δημιουργήθηκαν από τις προηγούμενες γενιές λόγω της αδιαφορίας τους για τη φύση και το περιβάλλον. Οι σχεδιαστές του αγροτικού νηπιαγωγείου, Γκαμπριέλ Καπομπιάνκο, Εντοάρντο Καπούτσο Ντολτσέτα, Τζόναθαν Λαζάρ και Νταβίντ Τροιάνι, θέλουν να συμβάλλουν σε αυτό δημιουργώντας ένα δεσμό ανάμεσα στα παιδιά και το περιβάλλον, που θα προέρχεται από το εκπαιδευτικό τους πρόγραμμα.
Ελπίζουμε να το δούμε να υλοποιείται και να επεκταθεί σε όσες περισσότερες χώρες γίνεται!
